Toen ik net klaar met mijn studie was had ik echt een superleven. Als ik mijn gevoel een cijfer zou moeten geven zou het een dikke 10 zijn. Ik had namelijk mijn diploma op zak. Ik had een lief vriendinnetje. Ik had een groot sociaal netwerk en had vele dromen en ambities die op het punt stonden om waargemaakt te worden...
Wie ben ik? Wat kan ik? En wat wil ik? Ik weet niet hoeveel gesprekken ik hierover heb gevoerd met vrienden, coaches, werkgevers, noem maar op. Talloze momenten heb ik ergens aan een strand met een kladblok op mijn schoot gezeten. Pen in de aanslag en wachten totdat de inspiratie kwam.
Ook ik was zoekende. Zo mag je het wel stellen... Ik was op zoek naar manieren om mij nog beter te voelen. Op zoek naar een leefstijl waarin ik me nog gelukkiger zou kunnen voelen en het beste in mezelf naar boven zou kunnen laten komen. Op zoek naar manieren om van mijn pijn af te komen. Pijn in mijn rug dat maar niet over ging, pijn in mijn heup (na een operatie geen verlichting). Al snel stuitte ik op mindfulness en meditatie. Niet zo gek, want wil je jezelf beter voelen? Dan doen experts je geloven dat je dan vooral moet mediteren en mindfulnessen.
