Ellen (31) heeft sinds kort een man, huis en een kindje. Superblij en dankbaar is ze voor al deze mooie dingen. En toch mist er nog iets. Ze is op zoek naar een baan. Of opleiding. Op zoek naar wat ze nou echt wilt. Ze vindt zoveel leuk maar wat past nou echt bij haar? In haar blogs neemt ze ons mee in deze zoektocht.
Het is maar werk
De prachtige leeftijd van 31 lentes, want geboren in juni, jong. Getrouwd met de liefste man van de wereld en afgelopen augustus na een prachtige zwangerschap en een droombevalling , moeder geworden van de allerliefste dochter Fien. Samen met dit rijkdom woon ik in een prachtig huis in Oudewater. Elke avond eten op tafel, elke week verse bloemen passend bij mijn stemming en belangrijker passend bij ons uitgebalanceerde interieur. Volgende week mijn eerste hardlooptraining op m’n splinternieuwe hardloopschoenen. Stapels vriendinnen, waarvan één me deze week nog een kaart stuurde omdat ze onze vriendschap zo waardeert, ik bedoel maar. Weekenden volgeboekt met alleen maar fijne activiteiten. En dan m’n lieve familieleden, die zijn er ook nog eens altijd voor me. Alles om ongelofelijke gelukkig te zijn. En dat ben ik ook, reken maar! Er is alleen één pietepeuterig dingetje… IK HEB GEEN BAAN
Het is maar werk.. Als je het hebt is het maar werk.
De oorzaak van mijn-geen-baan-situatie laat ik voor het gemak even achterwege. Blijft het feit dat ik geen baan heb. Hoe ik in hemelsnaam aan een nieuwe baan ga komen? Ik zie door de bomen het bos niet, weet niet goed wat ik wil en weet nog slechter wat ik echt kan. Aan zelfvertrouwen geen noemenswaardig gebrek, maar als het op werken aankomt heb ik niet de meest succesvolle voorgeschiedenis en schort het wel aan een beetje vertrouwen. Maar natuurlijk heb ik een bedrijf genoeg te bieden, natuurlijk heb ik talenten. Natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk. Maar nu even niet…
Op zoek naar mijn talenten
De komende weken, maanden en, laten we het niet hopen, jaren ga ik op zoek naar deze talenten, op zoek naar wat ik wil en wat ik een bedrijf te bieden heb. M’n droombaan? Misschien is dat een stap te ver – realistisch - ik heb de eis dat ik niet (veel) meer dan 24 uur wil werken, maar in de richting van moet toch haalbaar zijn? Een van mijn talenten is dat ik dingen niet los kan laten – volhardend, een doorzetter – en dat betekent dat ik dus de héle dag bezig kan zijn met denken aan een baan, geen baan, wat ik wil, niet wil, wat ik kan en niet kan, om stapelgek van te worden en dat terwijl ik de grote zoektocht nog maar drie dagen geleden ben gestart.
En in de tussentijd..
Om me naast m’n zoektocht naar een baan en natuurlijk het enorm genieten van kleine Fien, ook op andere dingen te richten heb ik vanochtend een lijstje gemaakt met dingen die ik elke week een keer wil doen:
√ De krant van voor naar achter lezen
√ Iets schrijven wat het begin van een blog of boek zou kunnen zijn
√ Iemand bellen in het kader van mijn banen-/ talentenzoektocht
√ Babyzwemmen met Fien
√ Iets doen wat ik eng vind
√ De keuken in om iets te bakken wat ik nog nooit gebakken heb
Van punt 2 lezen jullie nu het eerste resultaat. Gisteren heb ik iemand gebeld die mij verder op weg gaat helpen met mijn persoonlijke omschrijving! En puntje 6 staat nu af te koelen in de keuken; onder het toeziend oog van Fien heb ik een bananenbrood – het is een begin – gebakken. En de krant, daar ben ik aan begonnen, maar man, wat staat daar veel in.. Toch eens overwegen of we geen abonnement op Telegraaf moeten nemen in plaats van Trouw. In één dag al 3,5 punt gedaan, ha ik weet van aanpakken!
De komende tijd vertel ik jullie in dit blog over mijn grote zoektocht. Wie weet kan ik jullie een beetje inspireren met mijn verhaal. Ik ben ook heel benieuwd wat jullie vinden van deze schrijverij.
Tips over banen of zaken die mij kunnen helpen de bomen in het bos te vinden? Die hoor ik natuurlijk helemaal graag!
Liefs, Ellen
