We moeten leren om ongelukkig te zijn

Gastblog!

Sylvia, psycholoog en oprichter van www.inderouwblog.nl schrijft over rouw en alles wat daarbij komt kijken. Ze merkt op dat rouw verschijnselen niet eens zo gek veel verschillen van die van een burn-out.

Ik lig in de kreukels. Net als Sophie op BNN. In een serie afleveringen ‘Sophie In De Kreukels’ blikt Sophie Hilbrand terug op de periode waarin ze een burn-out kreeg.

‘Emotioneel uitgeput, down, stemmingswisselingen en concentratieverlies’ waren symptomen die Sophie opnoemde ten gevolge van haar burn-out. Na jarenlange stress en hoge verwachtingspatronen kwam ze op een werkdag thuis, om alleen nog maar in haar bed te kunnen liggen. Sophie was opgebrand. Het is nu vier jaar later. Haar vriend Waldemar vond dat Sophie altijd een ‘bak met energie’ was. Dit heeft hij nooit meer terug gezien. Sophie knikt instemmend; ‘Daar heb ik om gerouwd’.

Dat laatste zinnetje raakte mij. Sophie rouwde omdat ze niet meer de energieke persoon was, die ze voor haar burn-out was. Ik herkende mij in deze uitspraak. Zelf was ik voordat mijn broertje en zusje overleed, heel erg energiek; ik werkte overdag, had ’s avonds eetafspraken met vriendinnen, ging naar festivals in het weekend, paste op het kind van mijn hulpbehoevende buurvrouw en ga zo maar door. Geen dag was hetzelfde.

De oorzaken van een burn-out en complexe rouw zijn verschillend. Burn-out is een fysieke en mentale uitputtingsreactie verbonden met lange periode van (werk)stress. Complexe rouw treedt op als direct gevolg van verlies van een dierbare naaste. Toch kon ik overeenkomsten ontdekken in de symptomen die optreden tijdens een burn-out of complexe rouw.

 

Waarom vind ik het zo moeilijk om te zeggen: ‘Ik voel me rot’?

Ook ik heb het gevoel, nu ik in de rouw ben, alsof ik op halve kracht leef. De energie die ik eerst stopte in het ondernemen van leuke dingen, gaat nu naar het verwerken van verlies. Dit is logisch. Er is ontzettend veel gebeurd en ik moet mijn leven opnieuw zien op te pakken. Rationeel gezien weet ik dat het normaal is om op dit moment minder goed in mijn vel te zitten. Waarom blijft het voor mij dan toch lastig om te accepteren dat ik mij anders voel dan voor het verlies? Waarom vind ik het zo moeilijk om te zeggen: ‘Ik voel me rot’?

Sophie spreekt later in het programma met hoogleraar Psychiatrie Dirk de Wachter. Hij legt aan Sophie uit dat we in een individualistische, consumptiemaatschappij leven. Een maatschappij waarin we altijd geacht worden ‘leuk’ te moeten zijn. Via Facebook worden voornamelijk lachende vakantiekiekjes verspreid, op het werk delen we alleen de successen en tijdens verjaardagen vertellen we hoe fantastisch ons leven is. Er wordt een onrealistisch beeld van de werkelijkheid geschept. Het is namelijk onmogelijk om altijd gelukkig te zijn. Zijn advies; ‘Men moet leren ongelukkig te zijn’.

Dit kan precies de reden zijn waarom het voor mij zo lastig is om te accepteren dat ik mij niet goed voel. Ik was overtuigd dat je altijd grip op je geluk kan hebben. Voor mij de uitdaging om te realiseren dat stilstaan bij ongeluk belangrijk is om plaats te kunnen maken voor nieuw geluk.

Meer lezen van Sylvia? Kijk op haar website https://www.inderouwblog.com/